آيا رژيم ايران عضوي از جامعه جهاني است؟

آيا رژيم ايران عضوي از جامعه جهاني است؟  

بقلم: وكيل عبد المجيد محمد
 

نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل‌متحد یک روز بعد از بازگشت از وین در تاريخ 28 اوت در مورد فعالیتهای نظامی رژیم ایران سخنرانی کرد و گفت که رژيم ايران مسئول قاچاق سلاح برای حزب‌الله لبنان است. وي گفت از سال ۲۰۰۶ تاکنون عملیات گسترده قاچاق محموله‌های سلاح توسط شبه‌نظامیان حزب‌الله با حمایت مستقیم رژیم ایران ادامه داشته است. این‌گونه اعمال برای متوقف کردن جنگ نیست بلکه کسب آمادگی برای جنگ است. (اسکای نیوز 28 اوت 2017)

پس از آن؛ در اول سپتامبر 2017 نیکی هیلی در يك موضعگيري و بيانيه رسمي راجع به ايران گفت: «یکبار دیگر رژیم ایران ماهیت حقیقی خود را نشان می‌دهد. اين رژیم باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد عضوی از جامعه ملتها باشد و تعهدات بین‌المللی خود را بپذیرد یا این‌که می‌خواهد سردمدار یک جریان افراطی تروریستی باشد؟
رژیم ایران نمی‌تواند هر دوي اينها باشد. جامعه جهانی باید رژیم ایران را خیلی زودتر از اینها ملزم به رعایت معیارهای ارزشی صلح و امنیت می‌کرد». 

 

رئيس جمهور آمريكا نيز در مجمع عمومي ملل متحد بتاريخ 19 سپتامبر چنين گفت:

”... ما در دورانی از فرصتهای خارق العاده زندگی می كنیم. راهگشایی در پهنه علم، تكنولوژی و دارو، بیماریهایی را درمان می كنند و مشكلاتی را از پیش پا برمی دارند كه نسلهای قبلی فكر می كردند غیرممكن است.

اما هر روز كه می گذرد، همچنین خبرهایی از خطرات فزاینده می رسد كه همه ارزشهایی كه عزیزشان می داریم را مورد تهدید قرار می دهند. تروریستها و افراط گرایان قدرت یافته و در تمامی مناطق دنیا گسترش یافته اند. رژیمهای یاغی كه در این نهاد بین المللی نمایندگی می شوند، نه تنها از تروریستها حمایت می كنند، بلكه كشورهای دیگر و مردم خودشان را با مخرب ترین سلاحهایی كه تا كنون بشر شناخته،  مورد تهدید قرار می دهند.

سلطه جویی و قدرتهای سلطه طلب در پی اضمحلال ارزشها، نظامها و هم پیمانی هایی هستند كه از زمان جنگ جهانی دوم، مانع از جنگ و درگیری شده و جهان را بسوی آزادی سوق دادند. شبكه های جنایی بین المللی، دست به قاچاق مواد مخدر، سلاح و انسان زده، باعث آوارگی و مهاجرت اجباری شده اند.   آنها مرزهای ما را مورد تهدید قرار می دهند و با استفاده از اشكال جدیدی برای حمله و بهره برداری از فن آوری، شهروندان ما تهدید می كنند...

... در جهان امروزما؛ گروه کوچکی از رژیمهای یاغی هستند که هر اصلی که سازمان ملل بر آنها بنا شده را نقض می کنند. آنها نه شهروندان خود را محترم می شمارند و نه حریم استقلال خودشان را محترم می دانند.

... رژيم ایران نقابی از یک دموکراسی بر یک دیکتاتوری فاسد است که یک کشور ثروتمند با تاریخچهیی غنی را به یک کشور یاغی فقیر تبدیل ساخته است که صادرات اصلی آن خشونت، خونریزی و هرج و مرج شده است.

قربانیانی که بیش از همه این درد و رنج محصول کار رهبرانش را تحمل کرده اند مردم خود ایران بوده اند.

رژیم ایران بجای استفاده از امکاناتش برای بهبود زندگی مردم ایران، سودهای نفتی را خرج کمکها به حزب الله و سایر تروریستها کرده که مسلمانهای بیگناه را می کشند و همسایگان صلح دوست عرب و اسراییلی را مورد حملات خود قرار می دهند. این ثروت که بحق متعلق به مردم ایران است همچنین هزینه دیکتاتوری بشار اسد می شود و به جنگ داخلی یمن سوخت می رساند و صلح را در سراسر خاورمیانه را تضعیف می کند...“  

وقتي اين سخنان و موضعگيريها را در كنار هم قرار مي دهيم ميتوان اينطور نتيجه گيري كرد كه چشمان جهان و افكار عمومي و بطور مشخص دولتمردان آمريكا به جهانستيزي رژيم ايران باز شده است. اينها بخشي از واقعيت هايي هستند كه مردم ايران نزديك به 4 دهه است با گوشت و پوست خود لمس كرده اند و هر لحظه براي آن قيمت مي پردازند. رژيمي كه در سايه مماشات و امتيازهاي كلان و بسته هاي مشوق دوران اوباما، فقط عليه مردم ستمديده ايران هارتر و افسار گسيختهتر شده است. چرخه هاي اعدام همچنان برقرار است و زن ستيزي و بگير و ببندهاي خياباني بي داد مي كند. كما اينكه در وجه خارجي دخالت در امور داخلي كشورهاي منطقه نه تنها كمتر نشده كه با وقاحت بيشتر همچنان ادامه دارد.

در تابستان 1988 ظرف مدت كوتاهي رژيم سركوبگر ايران 30 هزار تن از زندانيان سياسي را اعدام كرد. هم اكنون رژيم حاكم بر ايران ركوردار اعدام است. اين رژيم بر سرپوش گذاشتن بر سركوب داخلي به كشورهاي ديگر بحران و جنگ و تروريسم صادر مي كند. اعزام پاسدار و شبه نظامي و ارسال سلاح به سوريه به همين منظور است. دخالت در ساير كشورهاي منطقه از جمله عراق و يمن نيز با همين هدف است. كمك به حزب الله لبنان و حمايت از تروريسم جهاني نيز بخشي از سياست برون مرزي اين رژيم است.   

اكنون كه نمايندگان جهان در مجمع عمومي سازمان ملل گرد آمده اند درک می کنند که مردم ایران خواهان تغییر اين رژيم هستند و زمان آن رسيده است كه جامعه جهاني در كنار مقاومت و مردم ايران قرار بگيرد و حق آنها را براي برقراري دموكراسي در ايران و سرنگوني رژيم ملاها برسميت بشناسد و بطور مشخص شوراي امنيت ملل متحد و مجمع عمومي سازمان ملل اين رژيم غيرهمگون با جامعه بشري را مورد حسابرسي قرار دهد و با تصويب قطعنامهاي قوي و شفاف اقدام به تشكيل يك هيئت تحقيق مستقل بين المللي به منظور تحقيق حول نقض سيستماتيك حقوق بشر و بطور خاص در رابطه با قتل عام زندانيان سياسي در سال 1988 بنمايد.

واقعيت اين است كه رژيم حاكم بر ايران فقط زبان قدرت را مي فهمد و لاغير. شايسته سازمان ملل و هيئت هاي نمايندگي در اين سازمان جهاني آن است كه بيش از اين تأخير روا ندارند و چشمان خود را برروي نقض فاحش حقوق بشر در ايران نبندند.

Abl.majeed.m@gmail.com