رژيم ايران عامل بي ثباتي منطقه

رژیم ایران عامل بي ثباتي منطقه 

بقلم: عبد المجيد محمد وكيل دادگستري

رژيم ايران كه از سال 1979 به قدرت رسيد عامل اصلي بي ثباتي خاورميانه است. اين رژيم سلطه جو و مداخله گر در عراق آشكارا دخالت مي كند و حتي براي اين كشور نخست وزير تعيين مي كند. در لبنان از طريق دست نشانده اش حسن نصرالله و حزب الشيطان آشكار دخالت مي كند و ناامني و بي ثباتي سياسي ايجاد مي كند. در يمن حوثي ها را حمايت و پشتيباني ميكند و در جنايات حوثي ها شريك است.

اگر نخواهيم به گذشته ها برويم و يا بدنبال فاكتهاي دور از ذهن برويم، كافي است نگاهي گذرا به وضعيت سوريه و جنايت اخير كه در دوما ارتكاب شد بياندازيم. رژیم ایران در کلیه جنایات اسد از ابتدا تا كنون شریک است. حمله شيميايي به دوما و كشتار زنان و كودكان و انسانهاي بي گناه و بي دفاع يك جنايت آشكار عليه بشريت است. رژيم ايران از هر لحاظ كه بررسي كنيم؛ چه بلحاظ نظامي، چه بلحاظ سياسي و چه بلحاظ حقوقي و قضايي در همه جنايات بشار اسد شريك جرم است. اگر رژیم ايران نبود بشار اسد دوام نمی آورد و قادر نبود اينهمه جنايت مرتكب شود.  

مطابق گزارش هاي منتشر شده توسط عناصر داخل رژيم ايران؛ بيش از 33 درصد از مردم زير خط فقر هستند و 6 درصد مردم، يعني 5 ميليون نفر، در خط گرسنگي هستند يعني نان ندارند بخورند تا فقط زنده بمانند. در چنين وضعيتي رژيم حاكم بر ايران سالانه ميلياردها دلار به بشار كمك مي كند تا سرنگون نشود. اين كمك هاي سخاوتمندانه به اين دليل است كه خامنه اي بعنوان نفر شماره يك رژيم ولايت فقيه و بقيه مهره هاي اين رژيم بصراحت اعلام كرده اند كه اگر در شهرهاي دمشق و حلب در سوريه نجنگند و در سواحل مديترانه خط دفاعي نبندند بايد در شهرهاي ايران با مردم ايران بجنگند. يكي از مهره هاي نزديك به خامنه اي بنام حسين طائب در يك سخنراني گفته بود ما بايد از ايران در خارج از مرزهاي آن دفاع كنيم و به همين خاطر است كه ما در سوريه حضور داريم. اگر في المثل ما استان خوزستان را از دست بدهيم بعدا مي توانيم آنرا پس بگيريم، ولي اگر سوريه را از دست بدهيم ديگر قادر نخواهيم بود تهران را حفظ كنيم و سرنگون مي شويم.

قيام سراسري در ماه ژانويه گذشته بخوبي اثبات كرد كه مردم ايران يكصدا اين رژيم را در تماميتش نفي مي كنند. ارتش بيكاران و گرسنگان و مردم خسته شده از اين رژيم در خيابانها فرياد مي زدند «اصلاح طلب، اصول گرا، ديگه تمومه ماجرا». اين شعار اشاره آشكار و روشن به نفي تماميت رژيم ولايت فقيه است. كما اينكه مردم در همه شهرها بپاخاسته شعار مرگ بر خامنه اي و مرگ بر روحاني سر دادند. يعني رأس نظام ولايت فقيه را نشانه رفتند كه اين رژيم در تماميتش بايد سرنگون شود.

اينك توجهات جهان به سوريه معطوف شده است. شوراي امنيت ملل متحد براي تصميم گيري عليه بشار اسد جلسه اضطراري برگزار كرد. ولي آنچه كه بايد به آن توجه نمود اين است كه اقدام علیه رژیم اسد تنها یک ضرورت برای يك كشور نیست بلکه ضرورتی بین المللی و انسان دوستانه است. ضرورتی مربوط به کرامت انسان و حقوق بشر و ثبات و امنیت در منطقه است. این رژیم تمامی خطوط قرمز را زیر پا گذاشته است و اين بدان معناست كه رژيم حاكم بر ايران نيز بعنوان شريك جرم بشار اسد همه خطوط قرمز را رده كرده است.

  قطعنامه شماره ۲۱۱۸ كه توسط شورای امنیت تصویب شد در بند ۱۱ آن آمده است كه در صورت تکرار استفاده از گازهای سمی یا انتقال آن و یا از سرگیری تولید آن؛ رژیم اسد می بایست مورد مؤاخذه قرار گیرد. این رژیم تا كنون چهار بار قطعنامه مزبور را صراحتا و وقيحانه نقض کرده ولی متاسفانه هیچ اقدام جدي توسط سازمان ملل متحد مشاهده نشده است.

رژیم ایران مثل بشار اسد مسئول جنایات ارتكاب شده برعليه مردم سوريه است. جهان جنایات رژیم ایران و اسد را می بیند و اين جنایات را می شناسد.

اگر  رژیم ایران كمك نمي كرد بشار اسد تا این تاریخ در حاکمیت غرقه به خون و سراسر جنايت سوریه باقی نمی ماند. رژیم ایران مولد و صادر کننده انواع تروریسم دولتي است. 

زمان آن فرا رسيده است كه جامعه جهاني و بطور خاص جامعه عرب عليه رژيم ايران و رژيم سراسر جنايت بشار اسد يك واكنش عملي و جدي نشان بدهد. زمان خاتمه دادن به اين رژيم هاي ناقض حقوق بشر و ناقض ثبات منطقه فرا رسيده است.

براي كنار زدن هر دو رژيم حاكم برايران و سوريه ارتش آزاد و مقاومت سازمانيافته مردمي وجود دارد. بايد آنها را برسميت شناخت و به آنها كمك كرد تا از شر رژيم هاي ديكتاتور حاكم بر كشورشان خلاص شوند تا هم در كشورهايشان و هم در منطقه آرامش و ثبات برقرار شود. اين تنها راه برقراري صلح و آرامش در منطقه است. البته اگر سر افعي ولايت فقيه در تهران قطع شود، ترديد نبايد كرد كه لاشه بي جان آن در سوريه، كه در حيواني بنام بشار اسد نمايان مي شود، ديگر رمقي نخواهد داشت تا نيش بزند و به جنگ و كشتار ادامه بدهد و ناگزير از مرگ حتمي است.