انقلابي كه بخاطر «هيچ» به سرقت رفت!

انقلابي كه بخاطر «هيچ» به سرقت رفت! 

بقلم: عبد المجيد محمد وكيل دادگستري  

خميني با داعيه رهبر انقلاب ضد سلطنتي مردم ايران در تاريخ اول فوريه 1979 با استقبال ميليوني و بر روي فرش قرمز خونين شده از «خون جوانان وطن» با هواپيما و به دور از هر گونه ناامني و يا احساس خطر پا به ايران گذاشت. زمانيكه در هواپيما بود و پسرش احمد نيز در كنارش نشسته بود خبرنگاري كه در همان هواپيما بود؛ از خميني پرسيد ”حضرت آيت الله اكنون كه داريد به ايران مي رويد چه احساسي داريد؟“

خميني ضدبشر و بي احساس در يك كلمه گفت «هيچ». 

خميني راست مي گفت هيچ احساسي نسبت به خاك وطن و ايران در زنجير نداشت؛ چون او يك عنصر غير مبارز و بسيار متحجر بود كه در غياب نيروهاي انقلابي و جان بر كف ايران كه سالها در زندانهاي مخوف شاه شكنجه و مثله وتيرباران شده بودند؛ رهبري انقلاب را ربوده و بر موج خروشان جمعيت ميليوني سوار شده و راهي ايران شد. او هرگز سختي و ترس و اضطراب ناشي از زندگي ناامن زير خفقان ديكتاتوري را حس و لمس نكرده بود و هرگز در كورههاي پردود و پرحرارت آجر پزي جنوب تهران و يا ساير شهرها كار نكرده بود و عرق جبين نريخته بود و هرگز داسي و يا بيلي به دست نگرفته و كشاورزي نكرده بود و هرگز و هيچگاه بعنوان چوپان به بيابان نرفته و ترس ناشي از ديدن گرگ گرسنه تيز دندان را نديده و حس نكرده بود. بنا بر اين بسيار طبيعي بود كه در برگشت از يك دنياي مفتخوري حجره نشيني و عافيت جويي هيچ احساسي نداشته باشد. چون احساس مربوط به نيروهاي مايه گذار و فداكاري بود كه توسط رژيم شاه ديكتاتور به جوخه هاي تيرباران سپرده شدند و مربوط به خانواده هايي بود كه عزيزانشان تيرباران و شكنجه و زنداني شدند و هر نوع سختي و فراق را تحمل كردند. خميني هرگز و هيچگاه با چنين مصيبت هايي روبرو نبود. او در پس حركت خروشان و جمعيت ميليوني محرومان و ستمديدگان به جان آمده از ظلم و ستم شاه ديكتاتور بسان يك بلاي عظيم بر ايران نازل شد.

از روزيكه خميني قدوم شوم خود را بر عرصه خاك ايران گذاشت 39 سال مي گذرد. ايكاش اين امكان وجود داشت تا به حرفها و گويش هاي چند ده ميليون مردم رنجديده اين ساليان گوش داده مي شد تا بگويند كه در اين 39 سال در رژيم خميني چه مصيبت هايي بر آنها رفته است. از هر خانواده چند نفر به جوخه تيرباران سپرده شده و يا برجراثقال ها حلق آويز شده اند؟ دستان نان آور چه خانواده هايي بخاطر سرقتي بسيار كوچك و ناچيز و براي امرار معاش و نان شب خانواده قطع شده است؟ چه آقازاده هايي با «ژن هاي خوب» ميلياردر شدند و صندوق بانكهاي اروپا و آمريكا و كانادا را از پول هاي اختلاس شده و غارت شده مردم ايران پر كردند؟

ايكاش امكان داشت تا همه جنايتهاي برون مرزي رژيم ولايت فقيه در كشورهاي سوريه و عراق و لبنان و يمن و ديگر نقاط جهان به نمايش گذاشته شود تا معلوم گردد كه اين عنصر بي احساس چه بلايي بر سر مردم خاورميانه و آن سوي جهان آورده است. هم اكنون چند ميليون مردم سوريه و عراق در جاي جاي جهان آواره هستند كه مسبب آن فقط و فقط عملكرد بحران آفريني ملاهاي حاكم بر ايران است. از حمايت القاعده تا حمايت معنوي از داعش در سوريه و عراق و افغانستان حاصل نكبت رژيم ولايت فقيه است. اين است عملكرد رژيمي كه «رهبر» آن هنگام آمدن به ايران «هيچ» احساسي نداشت. به همين خاطر از اعدام انسانها، قطع دست و پاي آنها، از حدقه درآوردن چشم قربانيان، زنده به گور كردن زنان و مردان با عمل ضدانساني سنگسار «هيچ» احساسي ندارد. چون انسان نيست كه شعور و احساس و عواطف انساني داشته باشد. پس مانده اي از قرون وسطي و حجره هاي عصر بربريت است.

اكنون مردم ايران با چشيدن طعم تلخ اين ديكتاتوري مذهبي به خود آمده و با پرداخت قيمتي بسيار گزاف كاسه صبرشان لبريز شده و به خيابانها آمده و فرياد مرگ بر خامنه اي و مرگ بر ديكتاتور سر مي دهند تا اين رژيم پليد و ضد مردمي به 40 سالگيش نرسد و براي هميشه در تاريخ ايران و جهان مدفون شود و فقط خاطراتي بسيار تلخ و آزار دهنده از اين رژيم برجاي خواهد ماند تا فقط در كتابهاي تاريخ براي نسل هاي آينده بعنوان آموزش بازگو شود. همانگونه كه در عصر ما بعنوان نمونه هاي بسيار پليد و ضدبشري از هيتلر و چنگيزخان مغول و هلاكوخان مغول و تاتارها و ضحاك مار به دوش ياد مي شود.

آن «هیچ» خميني دجال مبنای نظری و فكري حكومت آخوندي و رژيم ولايت فقيه شد. بر مبناي اين تئوري؛ طي 8 سال جنگ ضدميهني با عراق 1000 ميليارد دلار فقط در طرف ايران به مردم خسارت و زيان وارد شد ولي خميني «هيچ» احساسي نداشت و گفت تا آخرين خشت خانه هاي تهران به اين جنگ ادادمه خواهد داد. الآن هم ميلياردها دلار ثروت و دارايي مردم ايران خرج حزب الشيطان لبنان و حمايت از بشار اسد جنايتكار براي كشتن زنان و كودكان سوري و پشتيباني مالي و تسليحاتي حوثي هاي يمن مي شود ولي خامنه اي سفاك «هيچ» احساسي ندارد. ميلياردها تومان پول مردم ايران توسط بانكها و مؤسسات مالي وابسته به حكومت بالا كشيده و سرقت و چپاول مي شود ولي آخوند شياد حسن روحاني «هيچ» احساسي ندارد. جوانان قيام با شليك گلوله سپاه پاسداران و نيروهاي انتظامي و اطلاعاتي به قتل مي رسند؛ اما مقامات دولتي و حكومتي «هيچ» احساس مسئوليتي ندارند. در قبال به قتل رساندن دستگير شدگان قيام در زير شكنجه باز هم هيچيك از مقامات حكومت ولايت فقيه «هيچ» تكليفي و مسئوليتي متوجه خود نمي بينند.

آري؛ اينچنين بر مبناي نظري و فكري «هيچ» همه چيز مردم ايران طي 39 سال بر باد رفت. اما؛ مردم ايران با اتكاء به يك مقاومت سازمانيافته اراده كرده اند تا به اين رژيم آدمكش و مخرب اجازه ندهند به 40 سالگي برسد. امري كه حتي دست نشانده ترين آخوند حكومتي، يعني احمد جنتي رئيس مجلس خبرگان و دبير شوراي نگهبان رژيم، بعنوان دو اهرم اصلي سرپا نگه داشتن رژيم فاشيستي ولايت فقيه، نيز به آن اذعان مي كند و دغدغه خاطر خود را اينطور بيان مي كند كه سال آينده را بايد جدي بگيريم چه بسا تغييرات بسيار جدي در راه باشد.